APOKALIPSA
*TOM 1* -Rozdział 1-
Na początku apokalipsy Oskar nie wiedział co się dzieje. Cały jego dom to był chodzący sierociniec trupów. Jego brata akurat nie było w domu, a gdy młodszy brat został sam, trupy pragnące mięsa, dobijały się do jego pokoju, gdzie płakał. Kiedy Osa był w pobliżu, zauważył to, co go zaszokowało. Przy drzwiach Oskara stało stado trupów, kiedyś to była jego rodzina, a on nagle otworzył drzwi i pojedynczo wbijał szwendaczom nóż w głowę. Gdy jeden padał, brał się za drugiego. W ten sposób wybił całą swoją zarażoną rodzinę. Został mu tylko starszy brat. Wiedząc, co się dzieję, wyruszyli do Płocka z nadzieją, że Mathias im pomoże.

Parę dni od ucieczki z domu, Oskar i Osa dotarli na podolszyce północne, w których mieszkał Mathias. Osa zlecił bratu by przeszukał okoliczny sklep na rogu, dla pozyskania jedzenia. Oskar był bardziej odporny niż za dnia mordu rodziny, panował nad gniewem. Po znalezieniu prowiantu, usłyszał strzał z broni swojego brata. Wrócił szybko na miejsce rozstania, koło balkonu, gdzie stało auto rodziny Tunyanów. Drzwi auta była automatycznie zamykane, więc ktoś od środka musiał mu otworzyć. Jak wszedł do środka, spostrzegł Mathiasa.

Uczestniczył w przeszukiwaniu fundacji ojca Mathiasa, gdzie spotkali Łukasza Jakubowskiego, przyjaciela rodziy Mathiasa, którego zwerbowali i wyruszył z nimi do fabryki, gdzie mieli się zatrzymać. Na miejscu razem z Oskarem robili rozpoznanie terenu. Wtedy Oskar widział Łukasza ostatni raz, a później przypadkowo znalazł brata i Mathiasa, którzy stali nad ciałem niedawno widzianego Łukasza. Oskar trzymał stronę brata, kiedy kłócili się o jego ukradzioną broń. By uniknąć dalszych kłótni wyniósł się na dach, gdzie przemycił karabin snajperski Mathiasa, by móc poobserwować teren. Zapomniał o tym, że luneta daje odblask i jest widoczna na setki metrów. W porę Osa opamiętał go i oddał broń Mathiasowi. 

Podczas próby ucieczki z fabryki, podjął decyzję by okraść ludzi z ich broni. Nie zważając na konsekwencje, zabrał torbę z bronią i podał bratu. Razem z grupą znaleźli przejście przez piwnicę, przez które mogli uciec. Osa jako, że był najwyższy, musiał otworzyć klapę na gorę i pomagał innym wejść. Mathias chciał by Oskar szedł przed nim, lecz ten wolał iść ostatni. Gdy Mathias już był wciągany, do piwnicy wpadły zombie i zaatakowały Oskara. Pełen obaw Mathias nie zawahał się i chciał pomóc przyjacielowi. Ogłuszył trupy i obstawił wejście, by je spowolnić. Próbował podnieść Oskara, lecz ten czuł tylko ból. Pokazał ugryzienie, które wyglądało tak paskudnie, że nie dawało mu siły, by wstać. Objawy zaczęły szybko postępować, przez co miał coraz mniej czasu, dlatego, że ugryzienie było wielokrotne. Poprosił Mathiasa, by ten skrócił jego męki, lecz zanim miał odejść, chciał by on uważał na jego brata Osę. Oskar mimo wieku i sytuacji, nie czuł strachu przed śmiercią i kazał koledze, by nacisnął spust i zakończył to. Po krótkiej przemowie Mathiasa, nastąpił strzał. Mathias wedle życzenia zostawił go, bo nie było czasu na pochówek. Oskar umarł z uśmiechem na ustach.